Overdenking KC19-2024 - Houvast

Deze overdenking is eerder door ds. Barbara uitgesproken in het TV-programma Petrus in het land

Die hoop is als een betrouwbaar en zeker anker voor onze ziel, en reikt tot voorbij het voorhangsel, waar Jezus als voorloper al is binnengegaan, ten behoeve van ons: Hij is hogepriester voor eeuwig, zoals Melchisedek. (Hebreeën 6:19-20)

“Ikke zelluf doen.” Kleine kinderen roepen het met regelmaat. En dat is ook goed, dat hoort bij hun ontwikkeling. Inmiddels ben ik 39 en soms zeg ik het nog steeds. Het klinkt dan natuurlijk niet meer als “ikke zelluf doen”, maar meer als: “nee hoor, ik heb geen hulp nodig, ik red het wel alleen”. Als mens hebben we de touwtjes graag zelf in handen.

Maar er zijn momenten dat je dat niet lukt. Hoe hard je ook je best doet om vol te houden. Hoe je ook probeert om alle ballen in de lucht te houden. Hoe graag je ook alles zelf wilt oplossen. Toen ik afgelopen jaar een hersenschudding opliep, leerde ik opnieuw dat alles zomaar ineens anders kan gaan dan je wilde. En waar vind je dan vastigheid als het leven je niet brengt wat je hoopt?

In de Bijbel staan meerdere verhalen over schepen die in een storm op zee zijn beland. Het is een symbool voor hoe onstuimig de omstandigheden in ons leven kunnen zijn. Zo kun je je soms voelen: als een schip in een storm. Je wordt heen en weer geslingerd op de golven: doordat je gezondheid wankelt, je je baan kwijt raakt of een geliefde plotseling overlijdt.

Als een schip in zwaar weer verkeert, gooit de bemanning het anker uit. Het helpt op zo’n moment natuurlijk niet om je wanhopig vast te houden aan het anker. Pas als het anker overboord is gegooid en stevig op de zeebodem verankerd ligt, is het schip veilig voor de ruwe weersomstandigheden.

De zekerheid van ons leven ligt buiten onszelf, bij God. Hij is de stevige bodem waarin ons levensanker houvast vindt. Het is als een belijdenis waarmee je zegt: “ik kan het níet alleen, ik heb U nodig, God”. Volhouden dat je alles in je leven zelf onder controle hebt is alsof je je vastklampt aan het anker van je leven. Terwijl een anker pas doet waarvoor het bedoeld is als je het loslaat.

Het is een vreemde paradox: houvast vinden door los te laten. Zekerheid vinden door de controle uit handen te geven. Als je je houvast zoekt bij God, dan zul je merken dat Hij het uiteindelijk Zelf is die jou vasthoudt. Je aan God toe vertrouwen: dat geeft pas echt houvast.

Ds. Barbara Broeren